تعامل با دیگران
تعامل با دیگران
تعامل منحصر به عمل فیزیکی یا برخورد مکانیکی نیست بلکه گفتگو نیز از جنس تعامل است. بعلاوه، شروع هر کاری با نیت یا حرف زدن آغاز میشود. لذا حرف زدن در تغییر اوضاع بی اثر نیست بویژه اگر مخاطبین آن زیاد باشند. اخیراً مناظره انتخاباتی دو کاندیدای دموکرات و جمهوریخواه روز 10 سپتامبر 2024 برگزار شد. محتوای آن، همه حرف بود و اتفاقاً آینده آمریکا و بلکه جهان به مقدار زیادی بستگی به تأثیر همین حرف ها در آرای مردم دارد! حرف گاهی چنان مهم میشود که بابت آن جان بیگناهانی گرفته میشود. اهمیت حرف آنقدر است که در انجیل یوحنا آمده است "در ابتدا کلمه بود و کلمه خدا بود". آنچه در مدارس و دانشگاه ها تدریس میشود عمدتاً حرف است که اگر حرف بیهوده بود آنها باید تعطیل میشدند. درست است که "زعمل کار برآید به سخندانی نیست"، منتها سخن، بویژه سخن درست، نیز اهمیت خود را داراست و برای اینکه منشاء اثر شود بر خواننده یا شنونده هوشمند فرض است که در نشر و افزایش مخاطب آن کوشا باشد!
مدتیست آه و ناله بلند است که با این وضع اوضاع داخلی و این بحران های خارجی که در جهان وجود دارد آیا واقعاً بشر آینده ای هم دارد؟ بحران هائی مثل افزایش دمای کره زمین و تغییرات اقلیمی یا آشفتگی سیاسی ناشی از ورشکستگی دموکراسی و امثال آن. یا باید منتظر بود تا شاید آه دل سوختگان روزی اثر کرده خود بخود معجزه آسا همه چیز بر وفق مراد گردد. پیشتر اشاره شد که احتمال بروز نظم بسیار کمتر از بینظمی است و جهان بی جان بیشتر میل به بینظمی دارد. منتها نقش انسان متفکر در این است که با صرف انرژی دستکم در حوزه خود نظم ایجاد کند. یعنی بجای ناله و فغان کاری مفید انجام دهد. عجالتاً آنچه بنظر این وبگاه رسیده بود دستکم پیشنهاد ارگانی بین المللی بنام "شورای ملل متحد" بود که مردم دنیا خود فارغ از آنچه در بستر سازمان ملل متحد میگذرد، با تعامل بین خود به حل و فصل آشفتگی های بین المللی کمک کنند (1402/5/30). این آشفتگی ها چیست؟ بد نیست در ادامه به مثالی خیالی برای فهم موضوع اشاره شود:
جام جهانی فوتبال در جریان است. از میان تمام تیم های شرکت کننده یک تیم ویژه وجود دارد. طبق قوانین فوتبال مقرر است همه پای بند اخلاق ورزشی و بازی شرافتمندانه باشند. منتها فقط همین یک تیم است که خود را متعهد به قوانین بازی نمیداند و به چیزی جز رأی خود پای بند نیست. او برای پنهان کردن ضعف مفرط خود همه کار میکند تا خود را پیش هوادارانش پیروز جلوه دهد. لذا به بازیکن حریف لگد زده بر زمینش زده مقصرش جلوه میدهد. با حقه بازی توپ را با دست وارد دروازه مقابل میکند و با داد و فریاد امتیازش را میگیرد. توپ های به خارج رفته را به داخل میکشد و داور هم که رشوه گرفته اهمیتی نداده بالاخره با این حقه ها چند گل ناحق وارد دروازه تیم های مطرح میکند. اعتراض تماشاگران هم بجائی نمیرسد و با آنکه این تیم را هُو میکنند ولی اعتماد به نفس کاپیتان تیم از خلافکاری تیم چیزی کم نمیکند. چرا تیم های حریف مقابله به مثل نمیکنند؟ زیرا همه تیم ها به قوانین بازی مقیداند و دستشان بسته است. کاری از دست آنها جز اعتراض ساخته نیست که آنهم به جائی نمیرسد. این تیم یاغی یک تنه کار خود را پیش میبرد و معدود هوادارانش افتخار میکنند که تیم آنها مقتدر است. از مربی تیم میپرسند پس چرا دنیا بشما اعتراض میکند؟ میگوید افتخار میکنیم که دنیا با ما دشمن است! در چنین وضعی چه باید کرد؟ یا سایر تیم های جهان نیز خود باید همین رویه را در پیش گرفته و قوانین را زیر پا گذاشته مقابله به مثل کنند، که دیگر سنگ روی سنگ بند نخواهد شد. و یا باید با تیم یاغی دوستانه صحبت کرده او را نصیحت کرد دست از حُقه و خلافکاری بردارد. که این نیز بعید است مورد پذیرش مربی تیم قرار گیرد.
خلاصه آنکه، بحرانی که امروزه دنیا را فرا گرفته بی شباهت به سناریوی تخیلی بالا نیست. دموکراسی که طبق تعریف، جمع سه عنصر آزادی، برابری، و حاکمیت ملی است دچار بحرانی فراگیر شده. بطوریکه عنصر اصلی یعنی آزادی در همان مفهومی که از ابتدا از آن مراد بوده، دچار دگردیسی شده از کارکرد اولیه خود دور افتاده است. عجیب هم نیست زیرا هر مفهومی در بستر زمان در معرض دگرگونی است. دموکراسی در شکل اصلی خود بشرطی در حیطه بین المللی کارآمد است که همه اعضا بدان پای بند باشند. ارگان ها و سلولها در یک بدن زنده طبق نظم خاصی رشد میکنند. اگر در نقطه ای از بدن، معدودی سلول عاصی بخواهد به رشد بی قواره اقدام کند چه میشود؟ بدن دچار سرطان میشود و حیات سایر سلولها و بلکه حیات کلی بدن در خطر قرار میگیرد. چه باید کرد؟ باید بخش سرطانی جراحی و خارج شود. چه کسی حق این کار را دارد؟ یا در این خصوص جامعه جهانی بعنوان یک کل ارگانیک چه باید بکند؟ سازمان ملل متحد بیش از هرزمانی با ناکارآمدی مواجه است. شاید شورای ملل متحد بدیلی کارآمدتر در جوارش باشد تا مگر گامی مؤثر و مفید برداشته شود.
از شتر پرسیدند چرا شاشت پسه گفت چیم مثل همه کس است درکشور ما چه چیزی درست است که تعاملش باشد روشن اندیشان و نخبگان سیاسی واجتماعی وفلاسفه که خود این تعامل را شناخته وآنرا رعایت میکنند این توده های مردم عقب نگه داشته شده است که به آسانی به شناخت ورعایت حقوق ودانش وفرهنگ دیگران نیستند وفرمانروایان با کمک همین طبقات وامانده از دانش ودرک امور مهم که در زندگانیشان دخالت داشته بر کشوری مستبدانه حکومت میکنند واگر نقدی بر آنها وارد آورید فوراًدموکراسی ورأی اغلب نادرست اکثریت راپشتیبان اعمال خود میکنند رؤسای جمهور مادام العمر ودر کشورهای اسلامی نمایندگان خداوند در روی زمین هیچگونه حقوق وحق حیات واعتراضی را برای فرودستان قائل نیستند جان لاک فیلسوف پوزیتیویسم انگیسی وروسو وولتر که از پیشاهنگان سکولاریسم وآزاذی وازبزرگترین اندیشمندان عصر روشنگری میباشندو اندیشه ها وآرایشان در انقلاب فرانسه تجلی نموده -واین هیچ پیوندی با افراط گری وجنایات ژاکوبنهاندارد-درهمه آرایشان به نفی حکومت پادشاهی وحکوت موروثی ودینی وانتقال موروثی ثروت واستبداد از هرگونه آن اعتقاد داشتند لاک کتاب بسیار اثر گزار وارزشمندی دارد تحت عنوان در باب تساهل که لازم است این کتاب که فهم آن آسان است را چندین بار خواند میدانیم که اندیشه های سیاسی او در قانون اساسی آمریکا ودر ولتر وروسو وانقلاب فرانسه بسیار اثر گزار بوده فقط یک گزاره از او را اینجا میاورم :
فرد متساهل به یک اندیشه ویا یک عقیده معترض است اما اعتراض فزونتر او به سرکوب آندعقیده و اندیشه میباشد